ऐसे राम दीन-हितकारी ।
अति कोमल करुनानिधान बिनु कारन पर उपकारी ॥१॥
Aise raam deen-hitakaaree .
Ati komal karunaanidhaan binu kaaran par upakaaree ॥1॥
साधन हीन दीन निज अघ-बस सिला भई मुनि नारी ।
गृहतें गवनि परसि पद पावन, घोर सापते तारी ॥२॥
Saadhan heen deen nij agh-bas silaa bha_ii muni naaree .
Grihaten gavani parasi pad paavan, ghor saapate taaree ॥2॥
हिंसारत निषाद तामस बपु, पसुसमान बनचारी ।
भेंट्यो ह्रदय लगाइ प्रेमबस, नहिं कुल जाति बिचारी ॥३॥
Hinsaarat niṣaad taamas bapu, pasusamaan banachaaree .
Bhenṭyo hraday lagaa_i premabas, nahin kul jaati bichaaree ॥3॥
जद्यपि द्रोह कियो सुरपति सुत, कहि न जाय अति भारी ॥।
सकल लोक अवलोकि सोकहत, सरन गये भय टारी ॥४॥
Jadyapi droh kiyo surapati sut, kahi n jaay ati bhaaree ॥.
Sakal lok avaloki sokahat, saran gaye bhay ṭaaree ॥4॥
बिहँग जोनि आमिष अहार पर, गीध कौन ब्रतधारी ।
जनक समान क्रिया ताकी निज कर सब भाँति सँवारी ॥५॥
Bihng joni aamiṣ ahaar par, geedh kaun bratadhaaree .
Janak samaan kriyaa taakee nij kar sab bhaanti snvaaree ॥5॥
अधम जाति सबरी जोषित जड़, लोक बेद तें न्यारी ।
जानि प्रीत, दै दरस कृपानिधि, सोउ रघुनाथ उघारी ॥६॥
Adham jaati sabaree joṣit jad, lok bed ten nyaaree .
Jaani preet, dai daras kripaanidhi, sou raghunaath ughaaree ॥6॥
कपि सुग्रीव बंधु-भय-ब्याकुल, आयो सरन पुकारी ।
सहि न सके दारुन दुख जनके, हत्यो बालि, सहि गारी ॥७॥
Kapi sugreev bndhu-bhay-byaakul, aayo saran pukaaree .
Sahi n sake daarun dukh janake, hatyo baali, sahi gaaree ॥7॥
रिपुको अनुज बिभीषन निसिचर, कौन भजन अधिकारी ।
सरन गये आगे ह्वै लीन्हों भेंट्यो भुजा पसारी ॥८॥
Ripuko anuj bibheeṣan nisichar, kaun bhajan adhikaaree .
Saran gaye aage hvai leenhon bhenṭyo bhujaa pasaaree ॥8॥
असुभ होइ जिनके सुमिरे तें बानर रीछ बिकारी ।
बेद बिदित पावन इये ते सब, महिमा नाथ तुम्हारी ॥९॥
Asubh hoi jinake sumire ten baanar reechh bikaaree .
Bed bidit paavan iye te sab, mahimaa naath tumhaaree ॥9॥
कहँ लगि कहौं दीन अगनित जिन्हकी तुम बिपति निवारी ।
कलि-मल-ग्रसित दस तुलसीपर, काहे कृपा बिसारी ? ॥१०॥
Kahn lagi kahaun deen aganit jinhakee tum bipati nivaaree .
Kali-mal-grasit das tulaseepar, kaahe kripaa bisaaree ? ॥10॥
